TR | EN

İstanbul Politikalar Merkezi Bankalar Cad. No: 2 Minerva Han 34420 Karaköy, İstanbul Türkiye    |    +90 212 292 49 39   |   ipc@sabanciuniv.edu - ipc.sabanciuniv.edu

ONUR ÖZMEN icon down
Onur Özmen
Onur Özmen
2024/25 Mercator-İPM Araştırmacısı

Onur Özmen, ahlak felsefesi ve realizm üzerine çalışan bir felsefecidir. Eleştirel gerçekçilik ve etik felsefesi üzerine doktorasını 2022'de University College London Eğitim Enstitüsü'nde tamamlamış ve burada diyalektik düşünce, bilim ve etik metateorileri arasındaki ilişkileri araştırmıştır. 2023'ten beri Journal of Critical Realism'in Yardımcı Editörlüğünü yapmaktadır. İstanbul Bilgi Üniversitesi'nden Felsefe ve Toplumsal Düşünce alanında yüksek lisans derecesine ve İstanbul Teknik Üniversitesi'nden İnşaat Mühendisliği alanında yüksek lisans derecesine sahiptir.

Onur, Roy Bhaskar'ın felsefesi üzerine bir kitabın editörlüğünü yapmak, eleştirel bir etik teorisi üzerine bir monografi yazmak ve eleştirel gerçekçi teori üzerine bir okuma grubu yürütmek gibi eleştirel gerçekçiliği farklı yönlerde geliştiren çeşitli projelerde yer almaktadır. Son araştırması eudaimonistik etik ve eğitim pratiği üzerinedir ve şu anda benlik teorileri üzerinde çalışmaktadır. Eleştirel gerçekçilik ve Antik Yunan ahlak felsefesi üzerine uzmanlık alanlarının yanı sıra iklim değişikliği, eğitim felsefesi ve sosyal teori ile ilgilenmektedir. 

Almanya ve Türkiye'de Zorunlu Eğitimde İklim Değişikliği Etiği: Eleştirel ve Karşılaştırmalı Bir Analiz

Bu disiplinlerarası araştırma, iklim değişikliği ve eğitim etiğini bir araya getirerek, iklim değişikliğiyle başa çıkmak için ne tür bir etiğe ihtiyacımız olduğunu, bu ihtiyacın iklim değişikliği ve çevre performansı sıralamalarında sırasıyla en üst ve en alt kategorilerde yer alan iki ülke olan Almanya ve Türkiye'de zorunlu eğitim müfredatı ve ders kitapları tarafından karşılanıp karşılanmadığını ve bu müfredatın nasıl geliştirilebileceğini incelemektedir. Çalışmada, günümüz toplumlarının küresel iklim değişikliğiyle başa çıkabilmek için vatandaşları arasında geliştirmesi gereken ahlaki eğilimler araştırılacak, sorunun bu terimler altında tutarlı bir şekilde çerçevelenebilmesi için bir metaetik sunulacak ve Almanya ve Türkiye'deki zorunlu eğitim sistemlerinin bu tür bir geliştirmeye ne ölçüde elverişli olduğu eleştirel ve karşılaştırmalı olarak analiz edilecektir. Bulgular ışığında, müfredatın bu zorluğu daha iyi karşılayacak şekilde uyarlanması için eğitim politikalarında ilgili değişikliklere ilişkin önerilerde bulunulacaktır. Proje, kapsayıcı kavramsal çerçeve ve yöntem olarak sırasıyla eleştirel gerçekçilik ve diyalektik eleştirel söylem analizini kullanacaktır.